[Unimaculata]

Ölüm muhtemelen bizi bekleyen en büyük belirsizlik olduğu için duygu-durum değişikliklerimizle birlikte ölümden korkup-korkmamak arasında gidip geliyoruz. Elbette nasıl öleceğimizden, ölümden sonra bizi nelerin beklediğinden ve arkamızda bıraktıklarımızın akıbeti bizi korkutuyor. Kendi adıma yarın ölecekmişçesine elimden geldiği kadar hayatın tadını çıkarmaya ve çektiğim her nefeste yüzümden gülümsememi eksik etmemeye çalışıyorum.

[The Death Rider]

Ölüm muhtemelen bizi bekleyen en büyük belirsizlik olduğu için duygu-durum değişikliklerimizle birlikte ölümden korkup-korkmamak arasında gidip geliyoruz. Elbette nasıl öleceğimizden, ölümden sonra bizi nelerin beklediğinden ve arkamızda bıraktıklarımızın akıbeti bizi korkutuyor. Kendi adıma yarın ölecekmişçesine elimden geldiği kadar hayatın tadını çıkarmaya ve çektiğim her nefeste yüzümden gülümsememi eksik etmemeye çalışıyorum.

Şu yorumların güzelliğine bak. Özlenmiş böyle yorumlar. Sen ölme ya.

[hurt heal01]

1-2 yıl önce daha çocukken korkardım ama şuan başıma gelse üzülmem. Fakat bir yakınım ölse çok üzülürüm annem veya babam ölse depresyona girerim sanırım. Ama kendim ölsem çok sıkıntı yok. Hayatı, yaşamayı pek sevmiyorum. Hatta bazen annem ve babam yaşlı oldukları için kendi kendime doğmasaydım keşke diyorum. Bir keresinde çok sinirlendiğimde anneme kırkından sonra niye doğuruyorsun ki demişliğim var.

[The Moneymaker]

Aga forumun yarısı depresyonda herhalde. Yok ölümden korkmuyorum filan. İnsan bilmediği şeyden her zaman korkar, hele bu bilinmeyen şey (ölümden sonraki) kaderimizse... (ahiret inancı olanlar için cennet/cehennem, olmayanlar için yok olmak da ihtimaller dahilinde.)

Buraya ölümden korkmuyorum yazanları da bugün denizin 2 km. açığına bıraksak ciğerleri patlayana kadar kıyıya yüzerler.

Özet: Bu kadar depresif olmayın. Hayatımız; acısıyla tatlısıyla yaşadığımız ve zaten bir süre sonra sona erecek, daha uzun süre sonra da unutulup gidecek bir süreç. Bu kaçınılmaz olumsuzlukları kabullenip elimizdekinden zevk almaya bakmak lazım.

[jnsvmli]

Kendi adıma pek bir korkum yok zaten geçirdiğim son rahatsızlıktan sonra yarı ölü gibi hissediyorum eskiden severek yaptığım şeylerden bile tat alamaz duruma geldim. Ölümün benim için anlamına gelirsek huzurlu sonsuz bir uyku.

[hurt heal01]

Aga forumun yarısı depresyonda herhalde. Yok ölümden korkmuyorum filan. İnsan bilmediği şeyden her zaman korkar, hele bu bilinmeyen şey (ölümden sonraki) kaderimizse... (ahiret inancı olanlar için cennet/cehennem, olmayanlar için yok olmak da ihtimaller dahilinde.)

Buraya ölümden korkmuyorum yazanları da bugün denizin 2 km. açığına bıraksak ciğerleri patlayana kadar kıyıya yüzerler.

Özet: Bu kadar depresif olmayın. Hayatımız; acısıyla tatlısıyla yaşadığımız ve zaten bir süre sonra sona erecek, daha uzun süre sonra da unutulup gidecek bir süreç. Bu kaçınılmaz olumsuzlukları kabullenip elimizdekinden zevk almaya bakmak lazım.

Tabi ki de ciğerim patlayana kadar yüzerim İslam'da ölmemek için kısa süreliğine Müslümanlık'tan çıkmak bile günah değil insan canı o kadar önemli ve yanlış bilmiyorsam (akıl sağlığın yerindeyken) kendini öldürürsen ya da birinin seni öldürmesine izin verirsen ahirette cehenneme gidermişsin. Ha 20-25 yaşına kadar ölmek benim için bir sorun değil ama bu yaşları geçtikten sonra her insan gibi 60-70 yaşına kadar ölmek istemem ve olayları takmam klasik bir insan olurum hedefleri olmayan emekli olmayı bekleyen güreş izleyen biri olurum.

Ölümün benim için anlamına gelirsek huzurlu sonsuz bir uyku.

Katılıyorum.


Edit: Hep şu s**tığımın tasoları yüzünden (asjhkh) ilkokulda taso oynamasaydım tasolarda smekdavnı görmeseydim bu hale gelmeyecektim mutlu bir insan olacaktım. Nereden çıktı güreşçi olmak geceleri uyuyamıyorum düşünüyorum ne olacak zaten yaşım olmuş 12 her spora geç kaldım bu karantinada bitecek gibi değil zaten küçüklükten beri spor yapsam bile zaten imkansız s**tığımın güreşçisi olmak. Şuan kendi kendime sinirlendim ve karar verdim benim hayatımdaki mutsuzluğun sebebi gerçekleştiremeyeceğim hayaller. Eğer bunları hayatımdan çıkarırsam mutlu bir insan olacağım. Çok teşekkür ederim abi bu konuyu açtığın için. Normalde hep ne olursa olsun vazgeçmeyeceğim derdim ama artık kendimi boşuna mutsuz ediyormuşum, boşuna anksiyete yaşıyormuşum gibi geliyor. Artık dersine çalışan, güreş izleyen, arada bir foruma giren, internete girmeyi seven ve mutlu bir insan olacağım; yaşamaktan zevk alacağım. Yani konuyla pek alakası yok ama sayende (asghd) vazgeçtim abi güreşçilikten mutluyum artık valla ne kadar teşekkür etsem az rep göndereceğim şimdi.

[hurt heal01]

Editin editi: Nasıl güreşçi olunur videosundan sonra tekrar vazgeçtim ve mutsuz hayali için uğraşan ergen Egemen'e geri geldim. Tekrardan merhaba anksiyete ve geceleri uyuyamama.

[Dustbowl]

Her türlü zorluğa rağmen, ben yaşamayı sevdiğimi fark etmiştim bir süre önce. Bu yüzden bu hayatta hiçbir şey yaşayamadan ölmek, en büyük korkularımdan biri. Daha 19 yaşındayım, birçok büyüğümün dediği üzere ''yolun çok başı''. Özellikle haberlerde gencecik yaşta boşuboşuna, kendi elinde olmayan sebeplerden ötürü ölen insanları görünce çok feci etkileniyorum, ya da genç yaşta rezil bir hastalığa yakalanıp ömrünün sonuna kadar onunla mücadele etmekten hayatını yaşayamayan insanları gördüğümde...

[LegenDWyatt]

Oğlum, efsane bir şey değil mi? Dert-tasa yok. Günlük rutinler, birbirinin benzeri günler, beyninin içini yiyip bitiren cevapsız sorular ve benzeri hiçbiri yok.

Bir gün yolda karşıdan karşıya geçiyorum, çat! Arabanın biri geldi vurdu, 2-3 saniye içinde öldüm diyelim. Yok'lukta mıyız, öbür tarafta mıyız veya Paganizm'in cennetinde miyiz bilemem ama yetkili geldi ve dedi ki: "geri gitmek, tekrar yaşamak ister misin?" dese, cevabım şu olur: "yoo, "

Aga forumun yarısı depresyonda herhalde. Yok ölümden korkmuyorum filan. İnsan bilmediği şeyden her zaman korkar, hele bu bilinmeyen şey (ölümden sonraki) kaderimizse... (ahiret inancı olanlar için cennet/cehennem, olmayanlar için yok olmak da ihtimaller dahilinde.)

Buraya ölümden korkmuyorum yazanları da bugün denizin 2 km. açığına bıraksak ciğerleri patlayana kadar kıyıya yüzerler.

Özet: Bu kadar depresif olmayın. Hayatımız; acısıyla tatlısıyla yaşadığımız ve zaten bir süre sonra sona erecek, daha uzun süre sonra da unutulup gidecek bir süreç. Bu kaçınılmaz olumsuzlukları kabullenip elimizdekinden zevk almaya bakmak lazım.

Yuuuuuuuh. 2 dakika rahat rahat ölüm övemiyoruz resmen.

[Cookie]

Rahat rahat yaşarken ölümü neden düşüneyim olm. Standart, diğer insanlardan farksız, arada ufak tefek kaçamaklar ve basit zevklerimin olduğu bir hayatım olursa ileride ölüm için hiç kafa yormam bile. Zamanı geldiğinde hepimiz öleceğiz zaten önemli olan yaşamak sonuçta. Bu gibi ölüm korkusu, depresyon gibi hallerle kendimi yiyip bitirip öyle ölmek benim için daha korkunç olur. O yüzden yaşamaya bakıyorum.

Çok edebiyat kastım ha. Bu saatte de bu konuda niye yazıyorsam. 1-2 aya ya da 2-3 hafta sonra bir daha rastgele bir konuya bir şeyler yazıp yine giderim.