Wm 40 End Game dedim. Üstüne düşünsem bile yine seçeneklerimde olurdu. Bunun sebebi ise Wrestlemania 30’dan itibaren 40’a kadar şirketin dominant kişiliğinin devrilmesi, yepyeni bir yüzle devrin başlaması, The Rock vs John Cena feudunu izleyen bizlerin duygulanması. Sonuçta o zaman küçüktük. Acayip güzel bir nostalji oldu ya. Sonra Undertaker’ın gelmesi, Wrestlemania’nın kendisi adam “Gerçek” Final Boss’un kim olduğunu göstermesi. Takerı görünce çok derin duygular hissettim ben. Acayip duygulandım vakit. Ayrıca binevi Taker’ın WM 33 intikamı alması da ayrı detaydı.
Gelelim Shield’a. Shield benim için her zaman 1 numara olacak. Zaten ilk baş favorim Roman, sonra Seth sonra Dean Ambrose olarak gidiyor. Shield çocuğuyuz yani. Efsane Shield dağılması, sonra onun ardından buralara kadar gelen efsane senaryolar… Seth o gün o sandalyeyi vurdu ve Roman gibi bir canavarı sektöre bela etti. (Seth’in söylemleri, kayfabe yani) Şimdi onu düşürmek, bitirmek için dersine iyi çalıştı ve emin bir şekilde bitireceğini biliyordu. Cody’e “ben senin bu yolda Shield’ın olacağım” diye boşa demiyordu. Shield’ın bu olaya entegre olması, yaşanan travmaları hala çekmemiz derken hayran kaldım ya. Shield müziğinde herkes gibi ben de Dean bekledim. İmkansızdı ama niye olmasın? Her şeyi ve detayıyla çok iyiydi.