RPG: A Real, Happy Serbian Family

Işıklar kesiliyor.

[ame]https://www.youtube.com/watch?v=Wz97WFKxxR0[/ame]

Girişte gaz lambalı Damian Priest, sağında Samuel Shaw ve solunda Bray Wyatt'la görünüyor. Postmortem ringe ilerlerken yuhalamalar var. Priest ringe girince lambaya üfleyerek ışıkları geri getiriyor. Wyatt'ın elinde mikrofon var.

Armageddon sona erdiğinde üç unvan da koruma altına alınmış ve muzaffer şekilde arenadan ayrılmıştık. One Night Stand'te ise... üçte bir. Kıtalararası Şampiyonluk şu an ahırda, domuz pisliklerinin içinde konforlu ve güvenli bir şekilde yuvarlanmaya devam ediyor ama Samuel ve Damien'ın altınları iki gaspçı tarafından çarpıldı. Hem de Sprski Warfare maçında. Bu hırsızlık olayının cezasız bırakılacağını düşünüyorsanız, bizi hiç tanımamışsınız demektir. Bizden altın çalın, sizden karınızı alalım. Bizden bir gram gasp edin, sizden tüm malvarlığınızı alalım. Madamlar ve mösyöler, Postmortem borcunu ödemekle kalmayıp misliyle tahsil etme usulüyle çalışıyor ve ONS'den elini kolunu sallaya sallaya ayrılan gaspçı Dalton ve ahbabı Brodie'nin anlaması gereken bir şey var: Hiç kimse güvende değil. Kolumuzla uzanabildiğimiz hiç kimse. Truth Martini'nin minyonları hesapları karıştırıp bozguna uğramamıza sebep olurken o ne yapıyor? İşe yaramaz şişirme müvekkilinden ona kalan mirası sömürmekle meşgul. Maçımıza saldığı itleri birbirini arkadan hançerlemekle meşgulken o, pamuk şekerden yapılmış kalesi günden güne erimiyormuş gibi davranıyor. Takım şampiyonluğu unvanları bir şöförle bir homoseksüelin elinde gezerken ormanın kralları mağlubiyetleri için bir suçlu arıyor. BİR UTANÇ GECESİYDİ. Elle tutulur tek tarafı, İlk Kan maçında hasımlarımı teker teker indirerek zafere uzandığım o andı. 20 sene önce ketçapla meşhur olmuş morukların nostalji geçidinden ibaretti. Mösyöler, ben kan isteği içinde olan bir adamı gördüğünde gözünden tanırım ve o gece o arenadaki kimse kan istemiyordu. Onlar, pas tutmuş arenaları ve kimsenin umursamadığı hatıralarının üzerine tekrar spot ışıklarının düşmesini istiyordu ve GWA bir ahmak gibi onlara istediğini verdi. Onların çaldığı boruyla dans ettiler ve sonuçlarını gördük. Zayıf iradeli adamlar, şampiyonluklara uzanırken şayet adına "extreme" dediğiniz olgu gerçekse o olguyu zirveye taşıyan hasatçılar elleri boş ve gazap içinde evlerine döndüler. Zaferin tadı bu mu? Ağzımızda kan değil, bayat bir mağlubiyetin tadı var ve biz bundan hoşlanmıyoruz. Brodie Lee ve Dalton Castle, iki ucubemsi tesadüfün çarpık ilişkisinden doğmuş zelil bir takım. Reign'leri ise ensest bir eşleşmenin can verdiği engelli bir bebek. Biz söz verdiğimiz her şeyi teker teker yerine getirdik ve karşılığında Hammerstein bize ne verdi? Tek bir zafer, tek bir altın. Ve şimdi, bambaşka bir şafağa kuruluyor saatler: Victory Road. Postmortem için epey manidar bir isim bu, zira bizler de kaybettiklerimizi geri almak ve tuttuklarımızı tazelemek için bir kez daha savaşa gideceğiz. Mevcut takım şampiyonlarının peri masalına acı bir son yazmak için tekrar elimize mürekkep yerine kan tüküren bir kalem almamız gerekiyorsa öyle olsun, ama Hammerstein ve varsa ECW tanrıları eğer oradaysa duysunlar sesimizi: Adaletsizliğinizin bedelini o iki cahil ama masum ruh ödeyecek. Samuel ve Damien, bu kez onların işini son ve iyi bir şekilde bitirmek için geliyor Victory Road'a ve ben kıtalar arası servis şeklinde devam eden vahşet kargoma Corona Virüs tehdidini hiçe sayarak devam edeceğim. Victory Road sona erdiğinde Armageddon'daki tablo tekrarlanacak: Üç hasatçı, üç altın, kanlar içinde üç kurban. Tek sözümüz şu: Geliyoruz.​

Priest mikrofonu rica ediyor ve devam ediyor;

Güçsüzdüm... Güçsüzdük. Her hafta bizi alt eden adamlara son dansta üstünlük sağlayamadık ve bir kez daha boynumuz bükük ayrıldık. Kapanışta yerdeki isim olmayı hiç ama hiç istemezdim fakat bazen bir dalgınlık ya da bir yanlış hamle size pahalıya mal olabiliyor. Ellerimizde taşıdığımız o kıymetli eser yok olup gitti ve biz buna karşı hiçbir şey yapamadık. Üstelik bizden bunu alanlar o değerlerin hakkını bilemeyenler. Birisinin aklı süreceği tırda diğeri ise eğlencesine bakıyor. Ellerindeki altınlar yani bizim bebeklerimiz, artık öksüzler. Zaman geçtikçe değerleri yavaş yavaş düşecek ve kimsenin umrunda olmayan bir parçaya dönüşecekler. Onlara iyi bakın dostlar, çünkü öksüz bir bebek gibi ağlayacak durumdalar. Lütfen... onları bize geri verin. Bizi biz yapan o şeyler. Yıkımlarımızın resmi belgesi ve katliamlarımızın sonucu onlar. Postmortem'in yıkımının tescilini geri istiyoruz. Bray yıkımlarına her şekilde devam ederken onu seyretmek içinde bulunduğumuz bu düşüncenin yapısına aykırı. Postmortem'in üyelerinin birbirinden eksiği ya da fazlası olmamalı. Birbirimizin açıklarını kapatmalıyız. Bray bir sinek ile kendi savaşını veriyor bu yüzden davada onun açığını yıkımımız ile kapatmalıyız. Ailemiz bunu öngörmüştür. Koleksiyonumuzun parçaları bizden çalındı ve bunun karşılığında bedenlerinizin ayarları ile oynayacağız. Artık elimizde kaybedecek hiçbir şey kalmadı. O kıllı adam benim elimden her şeyi aldı ve sırada onun canı var. O şimdilik hayvanların organları ile yapılan bir çorbayı içip sefa sürebilir fakat kanlanmış gözlerimizle onun ve tüylü homo partnerinin karşısına çıktığımız zaman onların her bir parçasını bedenlerinden söküp Lafayette'deki akbabalara yedireceğiz ve onların ufacık bir kalıntısını dahi göremeyecek, hatırlayamayacaksınız. Shaw ile ben kendimizi sadece buna adamış durumdayız. Bu adamın suratındaki nefretin tadına bakanlar çok oldu. Bombanın pimini çektiği zaman korkuyla ne yapacağını bilemeyenler oldu. Ve bu adam artık sapıkça fantezilerini devam ettirecek bir kurban arıyor. Bunun sonucunda yolacak çok kaz ya da tavuskuşu var. House of Truth'un Doğruluğun Evi adı altında yaptığı yanlışlar sizin zaferinizi perçinlemiş olabilir fakat bu sefer başbaşa olacağız ve Sırbistan'daki dostlarımıza özür niyetine sizin kellelerinizi sunacağız. Paçanızdan akacak idrarınızı öngörüyorum çünkü karşılaşacağımız her seferde kaybedecek hiçbir şeyi olmayan ruhsuz iki adamın gazabı ile karşılaşacaksınız. Victory Road bize zaferimizin yolunu çizecek rotanın ta kendisi. Orada sizlerle buluşuyor olacağız. Şimdilik tatlı bir uyku uyuyor olabilirsiniz fakat bu konuşmayı dinledikten sonra gece odalarınızda uykunuzu bölecek o tatlı ses başlayacak. Tak...tak...tak. İşte o ses Victory Road'ın geri sayımı. Sayımın işlediği süre boyunca işkence ve ızdırap dolu anlara tanık olacağız. Zararlar,ağıtlar ve ağlamalar. Bunların hepsi sizin aleyhinize olacak çünkü bizler birbirinden başka kimsesi olmayan, acılarını bireysel yaşayan ve sadece birbirlerine değer veren insanlarız ve bu değer ne koca bir tırın arkasına ne de galaktik bir evrene sığabilir. Sizin ellerinizdekiler de bizim değerlerimizden bir parça ve bu yüzden biz onları geri alana kadar onlara iyi sahip çıkın. Bir sonraki ve muhtemelen son dansımızda onların üstündeki o ağır kokuyu içimize çekip sizleri odaklanmış bir şekilde bataklığa çekeceğiz.​

Samuel Shaw mikrofonu alıyor ve bir süre etrafına bakıyor.

Hepiniz suçlusunuz. Postmortem kaybedene kadar onlara hak tanıdınız. Neden? Siz böyle tuhaf şeyleri seversiniz. "Farklı." Birbiri ile alakasız iki adam oldukları için şans tanıdıkça tanıdınız. Postmortem kaybetsin istediniz. Sizi rahatsız mı ediyorduk? Bundan sonra çok daha fazlasına tanık olacaksınız. Priest kızdı, Bray kızdı, Samuel kızdı. Sizi temin ederim ki Brodie tırına atlayıp kaçacak. Peşinden toplumdan dışlananların cinsel tercihine sahip Dalton da gidecek. Dışarıda hiçbir başarınız olmayacak çünkü tüm bu insanlar peşinizden gelmeyecek. Size defalarca hak kazandıracak insan yok. "Dalton abimgile geliyor sanırım kemer, Dalton ve Brodie Lee'ye tebrikler kemer değişimini bekliyordum, Feathered & Hairy!" Hepsi birer aptal. Sizi bunca zaman desteklediler çünkü Postmortem onlar için fazlaydı. Onlar eğlenceli insanların kemer sahibi olmasını istedi. Turnuva finalinde bir kadının bulunduğu şirkette ne bekliyoruz ki? Feminizm, LGBT saçmalıkları, değil mi? Hiçbir vasfı olmayanlar çok fazla hak kazanıyor ve eninde sonunda kemerleri alıyorlar. Dünya çok saçma bir yer oldu. Topluluk ne isterse o oluyor. Kaybettiğimiz savaş sonrası bir mesaj aldım. Bu maçı skandal olarak nitelendirdi. Bu utanç hepinizin. Postmortem çok daha fazlasını almalıydı. Best Friends gibi hak edilmemiş uzunlukta reigne sahip şaklabanlardan kurtardık sizi. Tarihin en uzun şampiyonları? (Samuel Shaw'ın yüzünde sapıkça bir gülümseme beliriyor.) Gerçekten iyi bir takım mıydı onlar? Cevabı ben vereyim, hayır. İnsanların abartısı ve destekleri ile bunca zaman korudular. Şimdi ise kimse kemerlerini onlar kadar koruyamayacak. Sebebi bariz: Onları ilginç bir şekilde koruyan bir "melek" vardı. Dışarıdan bakanlar sıkıntıdan kanallarını değiştirirken içeride onlar desteklendi, kemerleri unutturdular. Postmortem ile o kemer hatırlandı. Eğlence isteyen insanlar arenayı terk edip stand-up izlemeye gitsin. Burada soytarılık yapmak için bulunmuyoruz. Daha fazla vahşet, kan, nefret kazanmak için savaşıyoruz. Diğer takımların istediği şeyin aksine. House of Truth saçmalıklarından kurtulduğumuza göre sadece siz ve biz varız. Burnunu sokma hatası yaparsa bir de Ricochet. Savaşa hazırız.

Samuel Shaw mikrofonu yere bırakıyor ve ekran kararıyor.​